Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ένας εφιάλτης χθες...Μια ευχή σήμερα...


Παραμύθι...Ήμουν λέει νεραϊδομωρό μέσα σε έναν ορμητικό καταράχτη.Μια γλυκιά φωνή μιλά..."ΔΕ ΘΑΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΒΑΘΙΑ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΘΑ ΝΑΙ,ΔΕ ΘΑ ΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΠΕΡΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!!ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ!!!ΘΥΜΗΣΟΥ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!!!"Είμαι στην αρχή?Είμαι στη μέση?Πλησιάζω στο τέλος?Κάτι παράδοξο συμβαίνει...Γύρισα να δω τα βήματα που διάνυσα,γύρισα να δω την ξέχειλη ζωή μου....κι ένιωσα ΑΔΕΙΑ.Ενα δάκρυ κύλησε....κι εγώ χαμογελούσα!Τα λουλούδια άνθιζαν,μα όχι για μένα.Το σεληνόφως έλουζε τον κόσμο,μα εγώ ήμουν στο σκοτάδι.Το ουράνιο τόξο δε χρωμάτιζε τη δική μου πορεια.Ο έρωτας δε ξεδιψούσε τα δικά μου χείλη.Τα αστέρια δεν έλαμπαν για μένα.ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?Σκουπίζω τα μάτια,τολμώ να πω...ΘΕΕ ΜΟΥ...ένα ΘΑΥΜΑ προσμένω!Το θαύμα που έγινε μέσα μου αλλά ποτέ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,χάρισε το και σε αυτούς που δεν ένιωσαν ποτέ τι σημαίνει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ...χάρισέ το σε αυτόν που θα ταξιδέψει να βρει το χαμένο μου όνειρο...ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!!!


Η αλήθεια μου...Αναθεώρηση...Η πορεία αυτή ήταν δρόμος πάντα στο φως...

Σήμερα μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως το θαύμα έγινε...ΓΙΑ ΜΕΝΑ...


Και για σένα....



9 σχόλια:

  1. Όπως βλέπεις, συνεχίζω να σε διαβάζω, γιατί δεν το αντέχω...
    Για τον ίδιο λόγο (και για έναν ακόμη, πρακτικό), άλλωστε, δεν μαζεύω σήμερα τα μπογαλάκια μου...

    Φτάνω στην έκτη-έβδομη αράδα. Θαρρώ πως μου δόθηκε το έναυσμα να γράψω μια παρατήρηση.
    Πρέπει όμως να συνεχίσω, να σε διαβάσω πρώτα ολόκληρη.

    Συνεχίζω, λοιπόν.
    Αυτό που είχα σκεφτεί να σου έγραφα, έγινε στάχτη.
    Φτάνοντας προς το τέλος, μου έρχεται να σου γράψω κάτι άλλο.
    Ετούτο δεν μπορώ να το αποσιωπήσω, θα το γράψω.

    Αυτός έχει κάνει ήδη ένα απελπισμένο και άκαρπο ταξίδι. Δεν κατάφερε τότε τίποτα, διότι δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα το ΘΑΥΜΑ.
    Τώρα που ολοκληρώνεται, το δεύτερο και τελευταίο του ταξίδι θα είναι εξόχως καρποφόρο.

    Στο τελείωμά σου έχεις κάνει ένα λάθος.
    Το ΘΑΥΜΑ έγινε ΜΟΝΟ για εμένα, από ΕΣΕΝΑ
    που είσαι το ίδιο ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.

    Άφησέ με τώρα, σε παρακαλώ, να ξανακλάψω με την ησυχία μου.
    Ξέρεις, την κάθε επόμενη φορά που κλαίω, χύνω όλο και περισσότερα δάκρυα ευτυχίας.
    Όμως ο κατακλυσμός των δακρύων μου θα πέσει τη στιγμή που θα ανταμώσω και θ' αγκαλιάσω ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΟΥ.
    Έτσι, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα εάν εκείνη την ευλογημένη Ώρα ο Θεός δεν ρίχνει τη βροχή του. Θα ρίχνω εγώ τον κατακλυσμό μου, κι άλλωστε θα είμαι μουσκεμένος από το ταξίδι που θα έχω κάνει για να σε συναντήσω, κολυμπώντας μέσα στην απέραντη γαλάζια θάλασσά μας.

    Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η ευλογημένη Ώρα θα έρθει πάρα πολύ σύντομα, διότι δεν μπορώ να γνωρίζω τις αντοχές τής ιδιαίτερα καταπονημένης καρδιάς μου, η οποία μάλιστα βάλλεται αλύπητα, και ολοένα πιο σκληρά, από κάποιους "συντρόφους".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπερα ομορφο μου θαυμα
    θα συμφωνησω φυσικα με το αγαπητο Αιασανθο
    η απαντηση του ειναι τοσο γλυκια και ευγλωτη και περα για περα αληθινη...

    αγαπημενη μου αδελφη
    μεσα απο καταγιδες και καταστροφες
    σε οσες οδυνες και αν βαπτιστηκες
    καταφερες οχι μονο να κρατησεις μεσα σου το φως
    αλλα να γινεις ΦΩΣ..

    και ολοι εμεις
    που σε αγαπαμε
    δεν μπορουμε παρα να θαυμασουμε
    αυτο το θαυμα που εισαι
    ενα Θαυμα ΑΓΑΠΗΣ...

    ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ
    με απεραντη αγαπη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θυμάμαι τις ατέλειωτες συζητήσεις μας, που μου έλεγες πως όταν έγραφες αυτά τα κείμενα στο παρελθόν, αισθανόσουν πουλί φυλακισμένο σε κλουβί ,με τα φτερά της ψυχής να θέλουν να πετάξουν, και συ να παραμένεις εγκλωβισμένη σε μία αθέατη θλίψη . Και όμως , να που σήμερα πετάς … η αφθαρσία της φθοράς ….αν όλα φθείρονται η φθορά δεν φθείρεται …δεν φθείρει . Αναγεννά . Το ηθικό νόημα αυτής της φράσης είναι ότι η ανθρώπινη πράξη εναρμονίζεται με τον νόμο της αφθαρσίας της φθοράς , μόνο υπό την έννοια ότι ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με τον πόνο του κόσμου . Η συμφιλίωση αυτή καθιστά τον άνθρωπο συνεργάτη του κόσμου και συν δημιουργό του όντος … α λήθεια της λήθης …το δυνατό του αδύνατου ..αμετάβλητο της μεταβολής …τόπο της ου τοπίας …η όπως σε σένα αρέσει να λές …φως στο σκοτάδι … "ΓΙΑ ΜΕΝΑ...


    Και για σένα...."

    Θαύμα..για όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θυμάσαι Καλυψώ πότε γράφτηκε αυτό?Το θυμάσαι ναι...Θυμάσαι ένα μικρό μπουμπούκι που μόλις ξεπρόβαλλε να φωνάζει "μείνε μη φεύγεις"?Είμαι σίγουρη πως τα θυμάσαι όλα...Κι ήρθε το σήμερα κι είμαστε μια σφιχτή αγκαλιά...

    Σ'ευχαριστώ που με κράτησες...

    Μαχητή της ζωής αγαπημένε...είμαι σίγουρη πως όλα τα θυμάσαι...Κι αν είναι να φτιάξεις μια θάλασσα, φτιάχτη με δάκρυα χαράς...
    Το μαύρο δεν ταιριάζει σε μια τόσο φωτεινή πηγή...Είσαι φως, φως μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ίων...σ'αυτή τη ζωή όλα έχουν τη σημασία που εμείς θέλουμε και τα δίνουμε...
    Για άλλον ο πόνος είναι κάτι φοβερό...για μένα ο πόνος μεταφράζεται σε γνώση...Ό,τι είναι λάθος για σένα, ίσως είναι το σωστό για μένα...
    Όταν έγραψα το χαριτωμένο αυτό κειμενάκι έκλαιγα κι εγώ...Πουλάκι σε κλουβάκι έλεγα είμαι...μέχρι που παραδέχτηκα με συντριβή πως δε με φυλάκιζε κανείς άλλος εξόν από μένα την ίδια...
    Και τότε με αγάπησα πιο πολύ...

    Σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν θα είσαι όμορφη ,ούτε πλούσια μα θάχεις τον πλούτο της ψυχής ...τι πιο μεγαλη ευχή ?θα χτίζεις όνειρα , θα χτίζεις στιγμές ...αν είναι των άλλων ,μπορείς να ζήσεις και μέσα από αυτά , γιατί η σοφία της ζωής που αποκομίζεις με τα χρόνια , σε μαθαίνει πως τα όνειρα δεν είναι μεγάλα ..μα μικρά κομματάκια που νυχτώνουν και ξημερώνουν στην ψυχή μας ...στα θέλω μας ...
    είσαι στη μέση περίπου ...ο δρόμος σου όλο φως ..φως ψυχής κι η πενα σου χρυσάφι ....
    σ ευχαριστώ για το πέρασμα
    μια γλυκιά καληνύχτα από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γλυκιά μου Σιωπηλή,

    Πήγα να δώσω ένα ευχητήριο σχόλιο στον αγαπημένο μου Αδελφό τον Ιωάννη, κι εκεί δεν φαίνεται τίποτα στα σχόλια. Προτίμησα λοιπόν να το γράψω εδώ, ξέροντας ότι θα του το διαβιβάσεις με χαρά.

    Αγαπημένε μου αδελφέ

    Ένας συχωρεμένος μελισσοκόμος, που λεγόταν και Αργυρός
    όταν ερχόταν το Πάσχα έλεγε τούτη την ευχή:
    "Καλή Επανάσταση!"
    Αυτήν είχα κι εγώ σκοπό να σου γράψω,
    αλλά είδα τη δική σου "Καλή Ανάσ(τ)αση",
    και μπήκα σε δίλημμα.
    Όταν όμως το καλοσκέφτηκα λίγο, κατέληξα πολύ εύκολα:

    ΚΑΛΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΣΚΥΜΜΕΝΟΥΣ
    ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΜΟΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ
    ΟΛΟΓΥΡΑ ΣΟΥ
    ΟΛΟΡΘΕ ΜΟΥ
    ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΤΕΤΑΜΕΝΕ
    ΙΩΑΝΝΗ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δέσποινα...οι υποχρεώσεις μου υπέρμετρες, υπερβολικές, υπέρογκες,άλλες υπέροχες -αυτό το υπέρ έχει την τιμητική του σήμερα αλλά μου πάει μια και απλώνω την τρέλα μου τόσο πολύ ώστε να καλύψει όση ζωή μπορώ-...και άλλες ακόμα πιο υπέροχα δύσκολες...έτσι για να αφυπνιζόμαστε και να ανατασσόμαστε...ενίοτε και να ανατιναζόμαστε-χαριτολογώντας πάντα...
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια μα είμαι ένα πολύ ταπεινό μυρμηγκάκι που μαζεύει εμπειρίες και καμιά φορά φτιάχνει κανένα χαζόποιηματάκι...
    Χριστός Ανέστη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ίων...Χριστός Ανέστη... που όπως λέει κι ο καλός μου...στην καρδιά μας πρώτα...
    Εκέι γίνεται όλη η διεργασία...που οδηγεί άλλους στην έκρηξη άμεσα και άλλους σιγά σιγά...με φοβερό ρίσκο να χαλάσουν το βόλεμα και την τροφοδότηση του μαζοχισμού τους εκεί στα χαμηλά που έχουν συνηθίσει να κινούνται...και κάποιους που παραμένουν πάντα νεκροί...
    Κι εμείς...έτσι ήμασταν...γονυπετείς...αλλά όχι ικέτες ελέους...
    Η δική μας φλογίτσα άσβεστη πάντα...κι όταν θέριεψε...κάψαμε πρώτα εμάς...
    έτσι κι αλλιώς είχαμε συνηθίσει να πέφτουμε στη φωτιά...για χάρη των άλλων...
    Τώρα πια...αναγεννηθήκαμε...

    Κι αν χρειαστεί θα ξανακαούμε...γιατί έτσι...ξορκίσαμε το θάνατο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή