Tι κι αν μαύρισε ο κόσμος όλος?Πάλι ξανά θα ρίξω χιόνι στον καμβά,δάκρυ διάφανο πιότερο κι απ΄το νερό θα σμίξω, πάγο με πάγο να νικήσω, μια ασημένια λάμψη κόψης κάθετης και θα αφήσω ζεστό κόκκινο να τρέξει!Κάπου αφημένο σ'ένα όνειρο καλοκαιρινό μπλε της θάλασσας, ερωτευμένο μπλε του Θεού.Πράσινο στο σημείο που ενώνεται γη και ουρανός, μια πινελιά καφέ και δρόμος ανοιχτός μακρύς,πέρασμα κρυφό της λησμονιάς του μαύρου, στο φως...μια νότα αγάπης στον άνεμο απ΄το χαμόγελό σου.Λευκό αθώας ψυχής.... και να, ο δικός μου Παράδεισος...
θεός κι αν είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ο θεός είναι αγάπη , τον βρήκα μέσα στα δικά σου μάτια ...κι αυτό μου φτάνει
καλε εγω τωρα αναστεναζω...αχ
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να πω..μονο πως ειναι υπεροχο να βλεπεις την αγαπη να ανθιζει..!!!!
σας φιλω και τους δυο
με κανετε να χαιρομαι...!!
Αχ!εσείς οι δυο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΧΙ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη με αποτρελαίνεις τώρα εσύ!
Δεν το αντέχω τόσο χιόνι, αφού ποτέ μου δεν το είχα ξαναδεί!
Και τα απανωτά πελώρια κύματα που μου πέμπει
the time for... all the world!!
Ποτέ μου δεν το είχα ξαναδεί τόσο πολύ, εννοούσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη θεωρηθεί ότι δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου άσπρη μέρα!
Αν δεν είχα δει ποτέ μου, πώς θα ήταν δυνατόν να την ποθώ, και μάλιστα τόσο διακαώς;