Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Ηλιογέννητη


Γεννήθηκα στο χωριό του ήλιου...
Η μάνα μου Ανατολή παλεύει να κρατήσει στο χρονοχαρακωμένο πρόσωπο την τελευταία αναλαμπή που θα ξημερώσει ζωή ξανά... το άλλο πρωί...
Η Νίκη των Χριστουγέννων με νάρθηκα στο νικηφόρο χέρι συλλέγει κομμάτι κομμάτι τις διαμελισμένες δυνάμεις της...πριν τη μεγάλη μάχη...
Η Άλλη του Οκτώβρη 1940...επιθυμεί να ηττηθεί...
Ο Καπετάνιος ανυπομονεί για νέες φουρτούνες......
Το Σπίτι βλέπει μαύρο ουρανό...
Ο Δήθεν Ιππότης αποθέωσε το εγώ του μιλώντας για αγάπη....και μετά ξέπεσε...
Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του...αποθέωσε...... την ίδια την αγάπη....

Γεννήθηκα στο χωριό του ήλιου...με ορθάνοιχτο βλέμμα στη ζωή...
Ο πατέρας μου Αρχάγγελος Ήλιος βαδίζει προς το Τέρμα...Τυφλός.

Και Κάποια...υπάρχει στη σκοτεινή πλευρά...σκεπασμένη με τις ξένες σκουριές...

Αλλάξτε την πανοπλία...Ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθώ....

5 σχόλια:

  1. ο ηλιος
    ζωοφορος ..μα εσυ..
    Κυρα χρυση...του φεγγαριου την μοιρα ζηλεψες..
    και εκει..
    λαμψη απο τα νιατα σου χαρισες απλοχερα..
    μεσα απο τις φωνες των αναγεννημενων ζεις..
    γιατρικο το καθε σου βλεμα..
    το φιλι..πανω στις πληγες
    το φως πανω στα ματια..
    η δυναμη σου..
    δεν γνωριζει φυλακες..

    μονη σου
    σπας τις πανοπλιες..
    και καις..τις σταχτες σου..
    για αλλη μια φορα να Αναγεννηθεις!!

    φιλια ομορφια μου..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ

    μια φορά κι έναν καιρό
    στο δικό μας παραμύθι
    ζούσαμε εσύ κι εγώ
    χώρια σ’ ίδιο ουρανό
    στάλες που ένωσε η τύχη

    σε μια μπόρα ξαφνική
    έστησε ο θεός παγίδα
    θύελλα ερωτική
    κι άρχισε η καταιγίδα
    μάτια μου όταν σε είδα

    άδραξε άνεμο η ματιά
    και με σήκωσε ψηλά
    ήλιος στέγνωσε το δάκρυ
    φως μου και στερνή μου αγάπη
    κι όλα τώρα τα παλιά
    μοιάζουν σκόρπια και θολά

    θέλει η αγάπη δύο
    σώματα να νιώθουν ένα
    μέσα στης ζωής το πλοίο
    στα όνειρα μας τα χαμένα
    μας ταξίδεψαν στα ξένα
    χτύποι κάτω απ’ τα στέρνα

    μαθημένα στα ταξίδια
    άγρυπνα παντοτινά
    η αγάπη μας πυξίδα
    σε λιμάνια αλλοτινά
    τα φιλιά μας για ελπίδα
    και τα μάτια μας ψηλά

    κι όσα η ζωή θα φέρει
    όλα της τα μυστικά
    όσο σου κρατώ το χέρι
    κι όσο σ’ έχω αγκαλιά
    θα ναι στη καρδιά αγέρι
    και εμείς αγάπη μου γλυκιά
    καλοτάξιδα σκαριά

    μια φορά κι ένα καιρό
    ήταν λέει δυο παιδιά
    την αγάπη είχαν θεό
    και για λογική καρδιά
    πίστεψαν στο σ’ αγαπώ
    κι όλα είναι αληθινά ..

    ..μέσα στης φυλακής τα σίδερα , ελεύθεροι , γιά όσα δεν προδώσαμε , ακόμα και φορτωμένοι των άλλων τις σκουριές , οι παλιές μας πανοπλίες , λάμπουν στο χρόνο ..

    Πάντα..γιατί σταθήκαμε και ζήσαμε το όνειρο μας ..πιστέψαμε στο σ' αγαπώ

    Αλίμονο σ' αυτούς που ζούν στα λαμπερά παλάτια της δυστυχίας τους , χωρίς αγάπη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένοι μου...

    Στον απόηχο των "μπράβο", θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο ειδικά σε σας τους δυο..ξέρετε εσείς.
    Κάποιος φίλος μας είπε:"Δεν έχεις δικαίωμα στην αποτυχία"
    Σας το μεταφέρω...με αγάπη...
    "Δεν έχετε δικαίωμα στην αποτυχία"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τα όμορφά σου τα μάτια
    τ’ ανοιγοκλείνεις
    και την ανάσα τους
    πάνω μου αφήνεις

    έχουν δυό όνειρα
    μέσα κλεισμένα
    κι όταν κοιτάζουνε
    πίσω σε μένα
    όλα μ’ αλλάζουνε
    τα πεπρωμένα

    κι άμα αρχίσουνε
    να μου γελάνε
    λέξεις μυριάδες
    με αιχμαλωτίζουνε
    και μου μιλάνε

    λένε για αγάπες
    παλιές ιστορίες
    μιλούν για χιλιάδες
    μικρές ευτυχίες

    έρωτες βέλη
    και καρδιές λαβωμένες
    τρεμάμενα μέλη
    από ματιές γητεμένες
    σε ζωές πλανεμένες

    κι όλα γύρω μου αλλάζουν
    σ’ αγαπώ σου φωνάζουν
    χαμηλώνεις το βλέμμα
    όπως γέρνει το δείλι
    κι η δική σου αγάπη
    μ’ αγκαλιές θ’ ανατείλει

    στο δικό μας το δρόμο
    η δική σου ματιά
    σταματάει το χρόνο
    και μου λέει τώρα πιά
    της αγάπης την ώρα
    με γλυκά σου φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή