Ένας εφιάλτης χθες...Μια ευχή σήμερα...

Παραμύθι...Ήμουν λέει νεραϊδομωρό μέσα σε έναν ορμητικό καταράχτη.Μια γλυκιά φωνή μιλά..."ΔΕ ΘΑΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΒΑΘΙΑ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΘΑ ΝΑΙ,ΔΕ ΘΑ ΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΠΕΡΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!!ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ!!!ΘΥΜΗΣΟΥ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!!!"Είμαι στην αρχή?Είμαι στη μέση?Πλησιάζω στο τέλος?Κάτι παράδοξο συμβαίνει...Γύρισα να δω τα βήματα που διάνυσα,γύρισα να δω την ξέχειλη ζωή μου....κι ένιωσα ΑΔΕΙΑ.Ενα δάκρυ κύλησε....κι εγώ χαμογελούσα!Τα λουλούδια άνθιζαν,μα όχι για μένα.Το σεληνόφως έλουζε τον κόσμο,μα εγώ ήμουν στο σκοτάδι.Το ουράνιο τόξο δε χρωμάτιζε τη δική μου πορεια.Ο έρωτας δε ξεδιψούσε τα δικά μου χείλη.Τα αστέρια δεν έλαμπαν για μένα.ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?Σκουπίζω τα μάτια,τολμώ να πω...ΘΕΕ ΜΟΥ...ένα ΘΑΥΜΑ προσμένω!Το θαύμα που έγινε μέσα μου αλλά ποτέ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,χάρισε το και σε αυτούς που δεν ένιωσαν ποτέ τι σημαίνει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ...χάρισέ το σε αυτόν που θα ταξιδέψει να βρει το χαμένο μου όνειρο...ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!!!

Η αλήθεια μου...Αναθεώρηση...Η πορεία αυτή ήταν δρόμος πάντα στο φως...

Σήμερα μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως το θαύμα έγινε...ΓΙΑ ΜΕΝΑ...

Και για σένα....

Ο δικός μου Παράδεισος...

Tι κι αν μαύρισε ο κόσμος όλος?Πάλι ξανά θα ρίξω χιόνι στον καμβά,δάκρυ διάφανο πιότερο κι απ΄το νερό θα σμίξω, πάγο με πάγο να νικήσω, μια ασημένια λάμψη κόψης κάθετης και θα αφήσω ζεστό κόκκινο να τρέξει!Κάπου αφημένο σ'ένα όνειρο καλοκαιρινό μπλε της θάλασσας, ερωτευμένο μπλε του Θεού.Πράσινο στο σημείο που ενώνεται γη και ουρανός, μια πινελιά καφέ και δρόμος ανοιχτός μακρύς,πέρασμα κρυφό της λησμονιάς του μαύρου, στο φως...μια νότα αγάπης στον άνεμο απ΄το χαμόγελό σου.Λευκό αθώας ψυχής.... και να, ο δικός μου Παράδεισος...